ارزیابی ریسک محیط زیستی سد پاوه رود زنجان در مرحله ساختمانی با استفاده از تلفیق روش های topsis و ram-d

زمینه و هدف: هدف از انجام این تحقیق، شناسایی و ارزیابی ریسک محیط زیستی سد پاوه رود زنجان در مرحله ی ساختمانی است. روش کار: پس از جمع آوری و بررسی اطلاعات مربوط به شرایط محیط زیست منطقه مورد مطالعه و شرایط فنی ساخت سد، فهرستی از عوامل احتمالی مولد ریسک های محیط زیستی به صورت پرسشنامه تهیه و برای بررسی صحت آن ها، در اختیار یک گروه متخصص شامل نخبگان و اساتید در رشته های مرتبط با محیط زیست و عمران سد قرار گرفت. تعداد پرسشنامه ها بر اساس فرمول کوکران تعیین شد. بدین صورت که ابتدا، به منظور تحلیل پرسشنامه های به دست آمده و ریسک های موجود در منطقه در قالب طیف لیکرت، از گروه کارشناسی در تحقیق خواسته شد تا امتیازدهی کنند. پس از تجزیه و تحلیل امتیازات داده شده با استفاده از یافته های حاصل از روش pha (preliminary hazard analysis)، از روش topsis (technique for order preference by similarity to ideal solution) به منظور اولویت بندی ریسک های شناسایی شده ی سد پاوه رود استفاده شد. یافته ها: پس از بررسی 36 عامل مولد ریسک، عامل فرسایش در اولویت اول ریسک های محیط زیستی قرار گرفت. نتیجه گیری: با نتایج حاصل از اولویت بندی عوامل ریسک، با استفاده از روش ram-d (risk assessment methodology - dams)، ارزیابی ریسک صورت گرفته که تأثیر بر منطقه حفاظت شده سرخ آباد با امتیاز 9، فرسایش با امتیاز 6 و کار در ارتفاع با امتیاز 3، مهم ترین ریسک های سد پاوه رود شناخته شدند. به منظور تقلیل اثرات ریسک، ارائه برنامه مدیریت محیط زیستی ضروری بوده و بدین منظور گزینه های کاهش ریسک پیشنهاد گردید.